Gazetari grek Tassos Moschonas ka shkruar një artikull ku ka bërë një analizë të historisë së Shqipërisë duke dashur të gjejë përgjigjën e pyetjes se përse në Shqipëri ka kaq shume bunkerë.
Advertisements
Ekzistencën e buknerëve, ai e lidh me periudhën e kom.uni.zimit në Shqipëri dhe me paranojën e dikt.ato.rit Enver Hoxha lidhur me push.timin e vendit nga “ar.miqtë” e kohës, pjesë e të cilëve ishte edhe Greqia. Gazetari pohon se pas një studimi numri i saktë i bunkerëve nuk mund të përllogaritet por janë përafërsisht 750.000 bunkerë që në atë kohë përllogaritej një bunker për katër banorë.
Pjesë nga Artikulli;
Advertisements
Vd.ek.ja e Stalinit në 1953 ishte një pikë kthese për vendin. Duke parë Sekretarin e Përgjithshëm të Përgjithshëm të BRSS, Nikita Hrushov, të ndiqte një politikë të “apostalizimit”, dikt.atori Enver Hoxha filloi të distancohej nga Bashkimi Sovjetik.
Pikërisht në atë kohë filloi që të gjente ar.mi.q kudo. Në vetë Bashkimin Sovjektiv, në Jugosllavinë fqinje, tek NATO-n e sapoformuar, madje edhe në vendin tonë (me arsyetimin se Greqia do të përpiqej të rifitonte territorin në Epirin e Veriut). Hap pas hapi, Hoxha ndërtoi një regjim ter.rori, përqendruar te Sigurimi (Po.licia Sekrete), dhe i bindi njerëzit që pu.shtimi i huaj dhe kat..astrofa bër.tham.ore ishin afër. Ekze.kuti.met dhe spi..unazhi ishin të zakonshme dhe që nga mosha 12 vjeç studentët trajnoheshin çdo ditë për përdorimin e arm..ëve. Megjithatë, pas Pranverës së Pragës në 1968, gota u derdh.
Hoxha paranojak vendosi të ndërmerrte një masë drastike.
Ndërtimi i qindra mijëra bunkerëve, 25 deri 27 për të qenë të saktë për kilometër katror, në mënyrë që çdo qytetar shqiptar të mund të mbr.onte atdheun në rast sul.mi. Mijëra punëtorë punonin ditë e natë në fabrika për gati 20 vjet (1967-1986) për të ndërtuar një numër të pallogaritshëm bunkerësh prej betoni që do të instaloheshin në të gjithë territorin shqiptar. Numri i saktë i bunkerëve nuk mund të llogaritet. Flitet se mund të jenë ndërtuar 150,000 deri 750,000, të tillë. Popullsia shqiptare arriti në 2.7 milion në atë kohë, dhe kishte një bunker për katër banorë.
Në fund, natyrisht, rezultoi se ato nuk ishin të dobishme.
Asnjë popull nuk kërkonte të push.tonte Shqipërinë, por edhe po të donin, auto.matikët e bërë vetë nuk mund të ndalonin një ush.tri apo flotë të mirëorganizuar. Pasoja e tyre e vetme praktike ishte thithja e buxhetit të shtetit dhe degradimi i nevojave vërtet urgje.nte të vendit.
Pas rënies së regjimit lindi një pyetje kryesore: çfarë do të bëhet me bunkerët dhe cila duhet të jetë marrëdhënia e Shqipërisë moderne me një simbol të një epoke që aq shumë dëshiron ta lërë pas? Ka shumë përgjigje për këtë pyetje. Bunkerët janë në pronësi të Ministrisë së Mbrojtjes të Shqipërisë dhe duhet të licencohen për të qenë në pronësi private. Realiteti, natyrisht, është se në shumicën e rasteve, ky ligj nuk u zbatua. Brezi i ri i Shqipërisë, pasi nuk ka jetuar nën regjimin e ash..për, vendosi të riciklojë bunkerët duke i kthyer në një atraksion.