Zana jetonte me vetëm 41 mijë lekë muaj dhe mblidhte ushqime nëpër kazanët e plehrave.Burrin e ka humbur pasi ai pësoi atak në zemër. Fier: Jemi rikthyer në Fier, tek Zana. Ajo rrit e vetme djalin jetim. Gruaja mban frymën gjallë me 41 mijë lekë të vjetra ndihme ekonomike. Burrin e ka humbur pasi ai pësoi atak në zemër. Zana mbledh nëpër kazanë në kosha. “Pres sa të ikin njerëzit nga koshat dhe pastaj i marr bidonët se kam turp kur më shikojnë”.
Advertisements
“E kam shumë të vështirë të jem edhe nëne dhe baba për fëmijën. Këtu në këto shtëpi kam ardhur në 2010 , ka lagështirë dhe myk fëmijët më sëmuren.”
“I them mamit, kur do ta marrim një shtëpi? Më thotë nuk kemi të ardhura, kur kam uri i kërkoj mamit ajo më thotë nuk kam”- thotë djali. “Kur mbetem pa bukë e bëj thërrime, kisha turp ta haja edhe në Ramazan. Më vinte turp kur më shikonin”- shprehet Zana.
Advertisements
52 vjeçarja paguan për qiranë 60 mijë lekë por paratë nuk i dalin për bukën e gojës. “Më është dhimbsur Zana kur e kam parë tek kazanët. Zot thashë ndihmojë, Si e ushqen atë fëmijë. Kur i vdiq burri ajo u rrënua fare. U thye” thotë një mikeshë e saj. “Kur mbante Ramazan, i ra të fikët. Kur e sollëm nga spitali këtu doja të gjeja dritën , nuk e gjeta shikoj vetëm rrëmuje dhe lagështirë. E pyeta ti ke ngrënë: Jo më tha. Unë e cel me ujë dhe sheqer dhe e mbyll me ujë dhe sheqër.
“E pashë një ditë në një cep të xhamisë, e pashe që kishte vetëm një domate dhe dy speca. Ajo kurrë nuk e ulte veten. U ula bashkë me të. Zana ka nevojë për ndihmë, ajo kërkon strehë” shprehet mikesha e saj ndërsa Zana nuk e ka përmbajtur dot veten dhe humb ndjenjat. Ola Bruko së bashku me Fatma Naçin e kanë vizituar Zanën dhe djalin e saj të vogël. Kanë takuar mikesha e Zanës, ato i qëndrojnë gjithmonë pranë.
Fatma: për ne është kënaqësi shumë e vecantë që ju takojmë, se me atë ndihmë që i keni dhënë Zanës një ndihmë për një kohë të gjatë, do të thotë se ju jeni të veçanta nuk jeni si gjithë të tjerët. Zanën ju e keni njohur në një iftar…
Mikesha e Zanës: Unë e kam njohur në iftaret që organizoheshin në xhami. Ne ishim të ftuara. Një ditë e takova, motrat më prisnin. E pashë në fundin e xhamisë kishte hapur bukën dhe po hante. I thashë pse ha atje vetëm? Kishte pak perime dhe bukë. Namazin e kam falur me lot në sy. Thashë nuk do të gjendem në iftare luks dhe këta njerëz që e meritojnë e çelin iftarin me ujë me sheqer. Ne me disa motra kemi hapur një kuzhinë për të ndihmuar njerëzit në nevojë.