E para me seriozitet. Shkova aty më prezantoi me familjen e vet. Kisha qejf ti ngacmoja pak, se jam tip që ngacmoj shumë. Ata më thanë mua ti që do të marrësh gocën tonë, ku punon, nga je e kështu. Unë i thashë jam i papunë, jam kështu e ashtu, pimë kafe më pas. Në fund i thashë prindërve të Migenës, që gocën tuaj kam për ta marrë, nuk do ta lë. E më pas, jo s’ta lemë, jo ta lemë, jo kush je ti… me vjehrrën ky muhabet.
Advertisements
Po pastaj bëtë dasëm?
Advertisements
Jo s’kam bërë as dasëm, as fejesë e kam marrë kështu futja kot, që t’i thosha vjehrrës që betimin që bëra e zbatova. Atë që ma do zemra nuk ma ndan dot jo ti, por askush vetëm Zoti lart. E mora e çova në shtëpi, e prezantova me prindërit e mi. I thashë mamit, që a doje të martohesha? Ja ku e ke nusen ta doni njëra – tjetrën.
Po si shkon nusja me mamin?
Ja ashtu edhe shkojnë mirë edhe jo. Aty i thashë nuses, që po më respektove nënë e babë, më kë respektuar edhe mua. E futa në shtëpi dhe më pas doja të acaroja pak vjehrrën dhe e mora në telefon. I thashë që jam ai që erdhi për të marrë gocën. Po çfarë do, më tha. Jo doja të të pyesja që ku e ke gocën, se më duket se nuk e ke në shtëpi. Jo në shtëpi e kam lënë më tha. Jo jo e kam unë të shtëpia ime, tani hajde dhe shikoje një herë në gjashtë muaj. Brënda ditës më kanë ardhur të gjithë si fis në shtëpi. Të gjithë donin, por vetëm vjehrra nuk donte që ne të fejoheshim. Unë kam bërë gjithçka për gocën e saj.