Histo ritë e das hurisë janë gjithmonë unike dhe intr ig uese në llojin e tyre. Rrëf imet për mar rëdhënien e dy njerëzve janë nga ato lloj tregimesh që nuk dalin kurrë nga “moda” sepse d ashuria është ajo lloj ndjenje që ka tra z uar shp irtra e ze mra për shekuj me radhë dhe vazhdon ta bëjë.
Advertisements
Hist oria e sotme, i takon një djali shqiptar rreth 30-vjeç, i cili je ton jashtë vendit, por që ze mrën e ka “falur” me një vajzë që banon në Shqipëri.
Advertisements
Kjo është hi storia e rrë fyer prej tij:
Kam një ha ll të madh dhe doja ta nd aja me të gjithë lexuesit që të marr ndonjë vendim sepse po shk alloj.
jam një djalë rreth 30 vjeç dhe jet oj jashtë Shqipërisë, por shpesh vij në vend lindje për pushimet e fundvitit.
Para 5 vitesh fillova të fli sja me një vajzë që je tonte në Shqipëri nga i njëjti vend që jam edhe unë. Më bëri për vete shumë shpejt dhe mesazhet tona nuk kishin fund, telefoni “m errte fl.a kë” nga telefonatat tona.
Pyeta për të dhe më thanë se është gocë e mirë dhe iu pas shumë shpejt.
takoheshim shpesh kur unë vija në Shqipëri dhe kalonim shumë mirë bashkë…ëndërronim të ardhmen bashkë!
2 vjet kjo li dhje kështu që mendova se duhet ta tregonim l idhjen tonë që unë ta merrja këtu ku je toj, por ajo donte patjetër që ta mb yllte shko llën e lartë dhe nuk donte të bënim ndonjë hap hër për hë. Kaluan 3 vite nga njohja jonë kur një ditë të bukur gushti si çdo herë marr në telefon dhe e kishte mb yllur, kalova ditën duke i telefonuar por më kot. Në Fac ebook asnjë përgjigje dhe kjo punë vazhdoi për disa ditë dhe isha në një an k th të paparë sa doja të haja veten me dhëmbë!
Fut em te profili i motrës së saj në Facebook dhe ç’të shihja! Ishte veshur me fustan nusërie gati për t’u martuar, kishte h e dh foto e vi deo të videokli pit të dasmës së saj që do zhvillohej së shpejti dhe mu err ën sytë!
U bëra v r er dhe nuk dija ç’të bëja, doja një shpjegim, i shkruajta motrës së saj e ajo ma ktheu me të sh ara. I thashë se do t’i bëj k eq nëse nuk komunikon me mua.
Papr itur më vjen një mesazh nga ish e d ashura ime duke q arë e duke më kër kuar falje e që gjoja nuk donte të martohej por po e bënte për hatër të prindërve.
Filluam kshu të flisnim përsëri e unë me kalimin e kohës e fala, sepse siç ju thashë e doja shumë dhe isha i ma rr osur pas saj, e besoja më shumë se veten.
Ajo nga dita në ditë më mbante me shpresa se do ikte nga ai sapo të mbaronte shkollën, do mer rte diplomën dhe do ikte fillimisht tek vëllai në Itali.
1 muaj më parë, pap ritur gjërat u fto hën dhe më kë rkoi të mos e me rrja më në telefon dhe më shkruante vazhdimisht të mos e bez disja.
I kër kova me një mesazh që ta takoja dhe më tha që nuk mundet, por më tha që nëse kam gjë për t’i thënë t’ja shkruaja me mesazh.
Më i kur truri duke pyetur dhe mora vesh që kishte filluar punë dhe ishte shta tz ënë. E merrja në tel por më bënte pr es ion se do të më z hdu kte nëse e bez disja më…
Nuk e di çfarë të bëj, si të veproj?!
Ajo tani p ret një fë mijë që nuk e di i kujt është dhe mua nuk më flet e as nuk do që ta kon taktoj. I bëra pre si on se do t’i tregoj gjithçka atij dj alit me të cilin është martuar sepse ai është i vetmi që nuk ka faj në këtë hi stori. Ju lutem më ndihmoni sepse jam në hall dhe nuk di si të veproj….”